تمامی کوچه های دلم را پیاده گشتم...

سخت باران می آمد...

و من چتر نداشتم...

در لحظه لحظه اش . . .

در ثانیه ثانیه اش . . .

به دنبال تو بودم . . .

میدانستم هر جا که میروی اثری از خود بر جای میگذاری...

همه جارا گشتم . . .

نا امیدی را میهمان نکردم چراکه به حضور تو ایمان داشتم....

و تورا یافتم...

                     نزدیکتر تر از رگ گردنم...

مهربانیت را بر قلبم به یادگار نهادی و لبخند را بر روی لبانم جای . . .

گفتم که هر جا که تو میروی اثری از خود به جای میگذاری . . .

هدیه هایت را تا همیشه به قلبم میسپارم . . .

                                                 و راه وصال تو را در آرزو دارم . . .

نوشته شده در ۱۳۹۱/۱۱/۱۵ساعت 19:37 توسط نیلوفر|